Art Nouveau en Jugendstil.
Men onderscheidt twee grote strekkingen: enerzijds de organische lijn, geïnspireerd door de natuur. Dit wil zeggen de asymmetrische lijnvoering van Victor Horta, ook wel als de ‘Frans-Belgische’ Art Nouveau-lijn bestempeld. Hierbij werden gebouwen ontworpen vanuit esthetisch oogpunt met grillig gebogen lijnen, het zweepslagmotief en een veelvuldig gebruik van metaal en glas. Als belangrijkste architecten kennen we: Victor Horta en Henri van de Velde in België, Hector Guimard in Frankrijk en Antoni Gaudí in Spanje.

De andere grote strekking is de geometrische lijn, de meer rationele, abstracte richting van de Oostenrijk-Duitse Jugendstil. De aanhangers van deze stijl ontwierpen vanuit een functioneel oogpunt, het esthetische was ondergeschikt. De lijnvoering is lineair met eenvoudige, sobere en geometrische lijnen. Er worden organische motieven gebruikt voor de details en ook nu wordt er weer metaal en glas gebruikt om het geheel een luchtig effect te geven. Deze richting werd voorgegaan door architecten als Charles Rennie Mackintosh in Schotland, Otto Wagner en Jozef Hofmann in Oostenrijk, Peter Behrens in Duitsland en in De verenigde staten Louis Sullivan.

De Jugendstil of Art nouveau is een kunststroming die tussen 1890 en 1905 op verschillende plaatsen in Europa opkwam, als reactie vooral op het vormvervagende impressionisme . De beweging staat ook onder verschillende andere namen bekend: de Franse variant als art nouveau van Alphonse Mucha , de Oostenrijkse als Sezession van Gustav Klimt , of de Engelse modern style van Aubrey Beardsley . Gemeen hebben ze de golvende ornamentele lijnen, veelal in de vorm van gestileerde planten.